Wśród beskidzkich lasów – wędrówki po Magurskim Parku Narodowym
Południowa część województwa podkarpackiego to tereny górskie, pokryte w zdecydowanej większości lasami bukowymi. Najbardziej znana z tutejszych grup górskich to oczywiście Bieszczady z ich wspaniałymi połoninami. Wielbiciele dzikiej przyrody, rozległych terenów, na których rzadko spotyka się innych wędrowców, zagubionych dolin dawnych wsi, starych cerkwi i cmentarzy powinni udać się także na południowy - zachód województwa, gdzie znajduje się Beskid Niski. Ciągnie się ona aż do Krynicy, a w jego środkowej części, przy granicy z województwem małopolskim utworzono w 1995 roku Magurski Park Narodowy.
{module [641]}Jego zachodnie obrzeża leżą już w Małopolsce, ale główny trzon to Podkarpacie. Zajmuje szeroki klin od granicy ze Słowacją po okolice drogi z Dukli do Gorlic. Obejmuje swoim obszarem porośnięte bukowymi lasami masywy Baraniego, Kamienia, Magury Wątkowskiej oraz Pakuszowej i Wysokiego. Jego osią jest Wisłoka, która wraz z dopływami tworzy tu malownicze doliny. Przed II wojną światową wszystkie one były zamieszkane przez Łemków. Po ich przesiedleniu część zagospodarowali osadnicy w głębi Polski. opuszczone siedliska ludzkie popadały w ruinę. Na ich miejsca wchodziła przyroda. Zachodziło i nadal zachodzi tu zjawisko sukcesji wtórnej, które jest jedną z najbardziej charakterystycznych cech Magurskiego Parku Narodowego.
Czy wiesz, że...
W granicach Parku znalazł się reprezentatywny fragment Beskidu Niskiego z najlepiej zachowaną szatą roślinną i fauną. Położony w strefie przejściowej między Karpatami Zachodnimi i Wschodnimi obszar MPN jest skrzyżowaniem korytarzy ekologicznych. Gatunki górskie wschodnio i zachodnio karpackie migrujące w przeciwnych kierunkach wzdłuż grzbietu Karpat napotykają na terenie Parku gatunki niżowe wchodzące w obniżenie Beskidu Niskiego. Takie nakładanie się różnych elementów geograficznych flory i fauny nadaje szacie roślinnej i faunie MPN swoisty i odmienny charakter.
Centralna część terenów parkowych otacza Krępną, gdzie znajduje się siedziba dyrekcji oraz Muzeum Przyrodnicze. Tutejsze wystawy przybliżają wiedzę o Beskidzie Niskim, jego florze i faunie. Stąd też wybiega większość szlaków turystycznych, dzięki którym poznawać można ten teren. Warto także przed wyruszeniem na szlak zatrzymać się w samej Krempnej i okolicznych wsiach Kotań, Świątkowa Wielka i Mała, gdzie znajdują się przepiękne drewniane cerkwie.
Magurski Park Narodowy
Sieć szlaków turystycznych w Magurskim Parku Narodowym nie jest zbyt gęsta. Można jednak dzięki nim dotrzeć do większości wartych uwagi miejsc. Są one stosunkowo łatwe, z niewielką ilością podejść. Oczywiście nie spaceruje się tu po płaskim terenie ale wzniesienia nie są, poza kilkoma wyjątkami zbyt uciążliwe.
Północną część Parku najlepiej poznawać przy pomocy szlaku czerwonego. Jest to część Głównego Szlaku Beskidzkiego. Dolinę Wisłoki przekracza on w Kątach i wspina się pod szczyt Kamienia by następnie przez Przełęcz Hałbowską, Kolanin i Świerzową zejść do Bartnego, już w Małopolsce. Przejście tego odcinka zajmuje około 8 godzin, ale po drodze znajduje się kilka miejsc, z których można skrócić drogę schodząc do Krempnej, Kotani lub Świątkowej. Z kolei z północy na południe Park przecina szlak zielony. Rozpoczyna się on także w Kątach i przez podnóża Kamienia sprowadza do Krempnej by następnie doliną potoku o tej samej nazwie zawieźć do dawnej wsi Żydowskie i przez widokowe Wysokie do Ożennej. Jego pokonanie zajmuje także około 8 godzin ale ze względu na zejście do miejscowości, można go podzielić na mniejsze odcinki. Dla osób wypoczywających z dziećmi warto polecić środkową część trasy od Krempnej po Żydowskie, gdzie poprowadzona została ścieżka edukacyjna Kiczera Żydowska. Kilka szlaków poprowadzono także w rejonie Magury Wątkowskiej. Najciekawszym z nich jest bez wątpienia szlak czarny, który prowadzi z Folusza do Diablego Kamienia. Jego pierwszy odcinek, do wychodni skalnej można śmiało polecić na wycieczki z dziećmi. Z tego miejsca kontynuować można wędrówkę na główny grzbiet Magury i dalej w kierunku Wapiennego lub Bartnego.
Na obrzeżach Parku znajdują się jeszcze dwa warte polecenia szlaki. Trasa żółta z Olchowca wyprowadza na szczyt Baraniego, gdzie znajduje się wieża widokowa. Przy dobrej pogodzie można stąd zobaczyć Tatry, Bieszczady i ukraińskie połoniny. Zaś na zachodniej granicy parku również żółty szlak prowadzi przepiękną doliną dawnej wsi Nieznajowa.
W Magurskim Parku Narodowym można także uprawiać turystykę konną i rowerową. Szlaki dla cyklistów wiodą wszystkimi niemal utwardzonymi drogami, zaś miłośnicy jazdy konnej znajdą malownicze i ciche trasy w dolinach Wisłoki i Wilszni.
{module [646]}Tags: w górach podkarpackie park