Bieszczadzki Park Narodowy

W Bieszczadzkim Parku Narodowym dominuje turystyka piesza, dla której ten teren jest niezwykle atrakcyjny, uprawiana jest także turystyka narciarska, ale warunki dla niej są trudne, wymagające od uczestników odpowiednich kwalifikacji. Od kilku lat park stara się rozwijać turystykę konną, utrzymując stadniny i specjalne szlaki. Park narodowy jest też często odwiedzany przez grupy turystów-przyrodników. Oparcie dla turystów stanowią schroniska i hotele górskie PTTK, a także baza noclegowa będąca w gestii parku. Komunikacja autobusowa dociera do centrum parku w Ustrzykach Górnych.

{module [641]}

Położenie i walory turystyczne

Bieszczadzki Park Narodowy położony jest w Karpatach Wschodnich, w górnej części zlewni Sanu. Obejmuje on najwyższe wzniesienia polskiej części Bieszczadów, opierając się o granice ze Słowacją i Ukrainą. Rozpiętość pionowa parku przekracza 700 m. Układ pięter roślinnych w Bieszczadach ma osobliwy charakter. W odróżnieniu od innych pasm karpackich, reglowe lasy bukowo-jodłowe sięgają aż do górnej granicy lasu, która przebiega na wysokości ok. 1150 m npm. Powyżej rozciągają się subalpejskie łąki, zwane połoninami. Występowanie tych łąk w połączeniu z głęboko wciętymi dolinami potoków, nadaje Bieszczadom swoiste cechy krajobrazowe i sprawia, że góry wydają się znacznie wyższe, niż są w istocie.

Na opustoszałych po wojnie terenach powstał duży zwarty obszar lasów, który stanowi siedlisko bogatej fauny puszczańskiej. W Bieszczadzkim Parku Narodowym i na terenach przyległych żyją niedźwiedzic, wilki, rysie (herbowe zwierzęta parku), wydry, borsuki i ponad 50 innych gatunków ssaków, włącznie z introdukowanymi żubrami. Fauna ptaków liczy ponad 100 gatunków gniazdujących, w tym kilka gatunków rzadkich drapieżników (orzeł przedni, gadożer, sokół wędrowny). Listę kręgowców parku uzupełnia 7 gatunków gadów, 11 gatunków płazów i 10 ryb. Wśród bezkręgowców licznie występują rzadkie gatunki, w tym takie, których rozmieszczenie w Polsce ogranicza się do Bieszczadów.

Flora roślin naczyniowych parku liczy około 760 gatunków, zgrupowanych w ponad 80-ciu zespołach. Prawie 30 z nich to gatunki wschodniokarpackie, a 70 wysokogórskie. Najważniejszymi siedliskami rzadkich gatunków są połoniny wraz z licznymi wśród nich wychodniami piaskowców.

Bieszczadzki Park Narodowy w 1992 roku, razem z parkami krajobrazowymi Ciśniańsko-Wetlińskim i Doliny Sanu, wszedł w skład transgranicznego rezerwatu biosfery "Karpaty Wschodnie", obejmującego poza tym teren Bukowskich Wierchów na Słowacji. W 1999 roku do międzynarodowego rezerwatu dołączono część ukraińską - Nadsański Park Krajobrazowy i Użocki Park Narodowy - powstał w ten sposób teren chroniony o imponującej jak na europejskie warunki powierzchni 208 090 ha.

Polecany szlak Ustrzyki Górne - Tarnica

Wycieczkę rozpoczynamy w Ustrzykach Górnych skąd czerwonym szlakiem osiągamy najpierw Szeroki Wierch (1268 m) a następnie przełęcz pod Tarnicą. Można z niej wyjść na szczyt, a następnie zejść z powrotem na przełęcz, aby kontynuować wycieczkę (teraz niebieskim szlakiem) przez Krzemień (1335 m) i Bukowe Berdo do Pszczelin, w dolinie Wołosatego. Tak zaplanowana trasa jest nie tylko bardzo atrakcyjna turystycznie, ale daje możliwość poznania najbardziej charakterystycznych cech przyrody parku w ciągu jednego dnia. W pierwszej części pokrywa się ona ze Ścieżką dydaktyczną, co podnosi jej walory edukacyjne. Na przebycie tej trasy potrzeba 8-10 godz., przy sumie podejść ok. 900 m. Warto, więc wyruszyć wczesnym rankiem, tym bardziej, że jest to najlepsza pora na obserwacje przyrodnicze. Niezbędne jest odpowiednie obuwie i okrycie na wypadek załamania pogody. Po drodze nie ma żadnego schroniska - prowiant należy mieć ze sobą.

{module [648]}